خرده داستان

زنی خوابیده است

تمام دلتنگی اش را پنهان کرده میان دو دست

گذاشته روی سینه اش

چشم به راه مردی که رفت

تا برای او

عطر خوشبوی وحشی ترین گل را بیاورد

و برنگشت

کنار تنهایی

زنی خوابیده است

با خاطره ایی سه هزار ساله از یک مرد

که میان دو دست

روی سینه اش 

فسیل شده است

سهیل میرزایی

ساكن همين حوالي

روي صندلي پارك نشسته بود

و با دقت به تصاوير كتاب دخترك كبريت فروش

نگاه مي كرد

پسرك آدامس فروش

ستاره ها

امروز قصه ام نمی اومد

ولی دیدم هر چی که بنویسم باز میشه یه قصه

نگاه به اسم خودم کردم و نوشتم :

بعضیا تو آسمون دنبال ستاره شون می گردن

بعضیا رو زمین

بعضیا هم وسط هوا و زمین

بعضیا رو دوششون

بعضیا تو چشماشون

بعضیا ته دلشون

بعضیا هم که اصلن براشون مهم نیست

بعضیا به یه ستاره راضی ان

بعضیا به دوتا

بعضیا به صد تا هم راضی نیستن

بعضیای دیگه فقط ستاره می خوان.کاری ام به تعدادش ندارن

بعضیا هم که اصلن کاری به این کارا ندارن

بعضیا برای بدست آوردن ستاره دست به سمت آسمون دراز می کنن

بعضیا با تور ماهی گیری این کارو می کنن

بعضیا با تور پروانه گیری

بعضیا با زبونشون

وقتی ام گرفتن

بعضیا ستاره هاشون رو تو مشتشون قایم می کنن تا کسی نبینه

بعضیا تو جیبشون می ذارن

بعضیا زیر سرشون

بعضیا هم ستاره هاشون رو می خورن !

بعضیا هم که ستاره ایی گیرشون نمیاد تو رویا دنبالش می گردن

بعضیا تو خیالاتشون

بعضیا تو خواب

بعضیا تو بیداری

بعضیا هم میون خواب و بیداری

با این همه یه جورایی انگار که همه ستاره دارن

ولی باز

بعضیا با اینکه ستاره دارن انگار که ندارن

اون وقت با اونایی که ندارن فرقی ندارن

بعضیا ................

و البته این هر چی که بشه اسمش رو گذاشت

طولانی تر از این حرفاست. خلاصه اش کردم

شما هم اگه چیزی به ذهنتون رسید همراهی کنید

همیشه اصل امانت رو تو آثارم رعایت کردم

و

من که فقط یه اسمم

همه ستاره ها مال شما

اسم آن را گذاشت تقدير

قفس

حتي وقتي در آن باز بود

پشت ميله ها توي آسمان پرواز مي كرد

                                                 پرنده

رو دست

اصلن دروغگوها رو دوس ندارم

واسه چی ؟!

واسه اینکه هیچ وقت عوض نمیشن

ولی یه دروغگو هس که من خیلی دوسش دارم

چطور ؟!

آخه اونقدر قشنگ دروغ میگه ، حیف ام میاد باور نکنم

اون کی هست ؟

خود تو

ساکن همین حوالی ( 3 )

سر از قفس در آورد

وقتی که در جستجوی جزیره اش

سرگردان به هر سو پرواز می کرد

                                               قناری

1393

زمان با خود برد

روزهایی را که به هم عادت کرده بودند

تا بهانه ايي باشد براي تاريخ

این واژه ها

                  تا همیشه

دلتنگی

آن شب بعد از رفتن آوا

زخمه نشست کنار قانون

و تا بود ، با خیال او

سایه می زد در بزم سکوت

                                   خنیاگر

آدرس ( 4 )

بازی عشق کدوم بازیه ؟

تو نمی دونی!؟

یادم نیست!

همون که یه نفر چشماتو می بنده ؛ چند بار دور خودت می چرخوندت ، سرت گیج میره

آهان ؛ همون که می خوری زمین ، بعدش ام باید بلند شی دنبالش بگردی

آره خودشه

یک

آخر قصه را این گونه نوشت

چهار فصل سال 

می شود با تو بهار

بی تو امّا

             زمستان

                        لیلی